Jedną garstką ziemi
Jedną garstką ziemi gdy przykryty będę,
Wnet boleści życia, cierpień się pozbędę,
Jedna garstka ziemi niech mi będzie święta,
Niech zmaza grzechowa będzie z niej odjęta.
Jedna garstka ziemi za wszystko mi stanie,
Za nią wieczne szczęście, wieczne królowanie.
Jeżeli jesteście przyjaciółmi mymi,
Niech mi każdy rzuci jedną garstkę ziemi.
Jedną garstką ziemi gdy mnie przysypiecie,
Wszystkie me niedole skończą się na świecie.
Jedna garstka ziemi, lekarstwo na rany,
Nie jęczy, nie cierpi, ziemią przysypany.
Nic nas nie zaboli, nic nas nie zasmuci,
Gdy nam dłoń przyjazna garstkę ziemi rzuci.
Jedna garstka ziemi, dziedzictwo człowieka,
Każdy w dół swój wpadnie, choć przed nim ucieka.
Jedna garstka ziemi wszystkim jednakowa,
Lecz nie jednakowe tajemnice chowa.
Jedna garstka ziemi wiedzie do żywota,
Jedna garstka ziemi pcha w piekielne wrota.
Czyliście królami, czyście ubogimi,
Każdemu z was dadzą jedną garstkę ziemi.
Czy jesteś w rozkoszach, czy cię boleść tłoczy,
Jedną garstką ziemi przysypią ci oczy.
Jedna garstka ziemi nikogo nie minie,
Ona wszystko kończy na tej łez dolinie.
Czemu się człowiecze tym trapisz i smucisz,
Ze ziemi powstałeś i do ziemi wrócisz.
Poza ziemią życie i niebo powstało,
Poza ziemią szczęście osiągniesz i chwałę.
(kategorie: polskie, pogrzebowe)
Data ostatniej modyfikacji: 19.06.2012, 10:54