Ogromny głosie
Ogromny głosie, smutna nuta jego,
Która wynika z ognia czyśćcowego,
Tak dusze smutne w czyśćcu narzekają,
Które zostają.
Każdy śmiertelny co się na świat rodzi,
Umierać musi, a dusza odchodzi,
Ale nie wiemy gdzie się obróciła,
Dokąd trafiła.
Wszystkie bogactwa tutaj pozostaną,
Komu innemu w ręce się dostaną,
Nic tam nie weźmie dusza w drogę sobie,
Gdy ciało w grobie.
Które już wkrótce w ziemię się obróci,
Dusza zaś w czyśćcu żałosną pieśń nuci,
Śmierć naznaczona od Boga każdemu,
Człeku nędznemu.
Niech monarchowie miasta swe budują,
Niech je murami zewsząd ocyrklują,
Za nic u śmierci mury i parkany,
I mocne ściany.
Idzie we świetle przez pańskie pałace,
Drzwi nie odmyka ani też kołacze,
Nabawi tylko smutku i żałości,
Gdzie się zagości.
Niechaj postawią zamki niezdobyte,
Niechaj fortece stawią znamienite,
Śmierć złotem miesza marmurowe gmachy,
I złote dachy.
Czasu pewnego nie powie nikomu,
Ani we dworze ani w prostym domu,
Idzie przez wartę choć i żołnierz stoi,
Nic się nie boi.
Śmierć w ogniu w morzu na powietrzu złowi,
Trudno przed śmiercią skryć się człowiekowi,
Wszędy cię porwie do grobu powlecze, |
Nędzny człowiecze. | x2
(kategorie: polskie, dziadowskie)
Data ostatniej modyfikacji: 29.09.2010, 23:03