Oj, da za ɦumieńcam, da za nowieńkim

Oj, da za ɦumieńcam, da za nowieńkim,

Da paros awios, da zielianieńki.
Da ŭnadziŭsja konik waranieńki.
Wyjszaŭ-vybieɦ s'liczny paniczyk,
Wyjszaŭ-vybieɦ da i zas'miajaŭsja:
A czaɦo ty, konik, tak razɦuliaŭsja,
Tak razɦuliaŭsja, ławicca nia daŭsja?
A ja ż cjabie, konik, sam ispajmaju,
Sam ispajmaju, sjadłom asjadłaju.
Asjadłaju, da j pajedu.
Da j pajedu ŭ czużuju zimaczku,
U czużuju zimaczku da j pa dzjewaczku.
Poliem jedu, żyta krasuje,
Sjałom jedu, liudzji dziwujuc'.
Da czyj syn jedzje, to tamu i dobra,
A czyj ziac' budzje, to tamu najliepiej.

Oj, da za ɦumieńcam, da za novieńkim,

Da paros avios da zielanieńki.
Da ŭnadziŭsia konik varanieńki.
Vyjšaŭ-vybieɦ śličny paničyk,
Vyjšaŭ-vybieɦ da i zaśmiajaŭsia:
A čaɦo ty, konik, tak razɦulaŭsia,
Tak razɦulaŭsia, łavicca nia daŭsia?
A ja ž ciabie, konik, sam ispajmaju,
Sam ispajmaju, siadłom asiadłaju.
Asiadłaju da j pajedu.
Da j pajedu ŭ čužuju zimačku,
U čužuju zimačku da j pa dzievačku.
Polem jedu, žyta krasuje,
Siałom jedu, ludzi dzivujuć.
Da čyj syn jedzie, to tamu i dobra,
A čyj ziać budzie, to tamu najlepiej.

Ой, да за гуменьцам, да за новенькім

Да парос авёс да зеляненькі.
Да ўнадзіўся конік вараненькі.
Выйшаў-выбег сьлічны панічык,
Выйшаў-выбег да і засьмяяўся:
"А чаго ты, конік, так разгуляўся,
Так разгуляўся, лавіцца ня даўся?
А я ж цябе, конік, сам іспаймаю,
Сам іспаймаю, сядлом асядлаю.
Асядлаю да й паеду.
Да й паеду ў чужую зімачку,
У чужую зімачку да й па дзевачку.
Полем еду, жыта красуе,
Сялом еду, людзі дзівуюць.
Да чый сын едзе, то таму і добра,
А чый зяць будзе, то таму найлепей.

(kategorie: białoruskie, obrzędowe, wiosenne, konopielki, Guda)