Świętego Juna raniusieńko

Świętego Juna raniusieńko,
Zeszło słoneńko jasniusieńko, to to.

I nad ogrodem stojało,
nasze Marysie dwóch chciało, to to.

Ale ona ich nie chciała,
bo swego Jasia wolała, to to.

Bo ona jego lubiała,
i zawsze z nim rozmawiala, to to.

(kategorie: polskie, kurpiowskie, obrzędowe, świętojańskie)